Mam nadzieję, że w tym roku nie sprawdzi się przysłowie Jaki pierwszy wrzesień, taka będzie jesień, bo u mnie od kilku dni leje. Wakacje dobiegły końca, ale my się wcale tym nie smucimy, prawda? To oznacza, że teatry wracają po wakacyjnej przerwie. Nie wszystkie co prawda, ale za to niektóre z wyczekiwanymi premierami. Zapraszam na Wrześniowy przegląd musicalowy.Białystok
Na pierwszy ogień Opera i Filharmonia Podlaska w Białymstoku. Już 15.09 premiera musicalu Doktor Żywago. Na stronie możemy przeczytać: „Doktor Żywago to jedna z najpiękniejszych w literaturze światowej opowieści o miłości w czasach rewolucji. Pełne emocji, ponadczasowe love story oczarowuje i porusza do głębi kolejne pokolenia fanów. Zawiłe losy tytułowego bohatera lekarza, poety – Jurija Żywagi i jego kochanki Lary Guichard rozgrywają się na tle historycznych przemian Rosji – od początku XX wieku, przez rewolucję lutową i październikową, wojnę domową aż do lat trzydziestych XX w”. To jedyny tytuł w tym miesiącu, ale myślę, że zdecydowanie wart zobaczenia.
Gdynia
Nad morzem również czeka nas premiera, a Teatr Muzyczny w Gdyni przygotowuje dla nas Wiedźmina na podstawie opowiadań Andrzeja Sapkowskiego: „Głównym bohaterem musicalu jest Geralt z Rivii, wiedźmin, mutant, który za pomocą magii i nadludzkich umiejętności broni ludzi przed potworami nie stroniąc przy tym od zapłaty. Często działa pod wpływem emocji, sprzyja słabszym, poświęca się dla innych. Poza trudnościami, jakie napotyka na swojej drodze wiążąc się z czarodziejką Yennefer, Geralt bierze również udział w wielu niesamowitych przygodach. Chcąc chronić zarówno siebie, jak i swoich przyjaciół, wiedźmin stara się zachować neutralność w szalejącym świecie”. Prapremiera 15.09, ale jeżeli chcecie zobaczyć spektakl, to musicie mieć już bilet – od dawna są wyprzedane. To w Gdyni jedyny musical grany w tym miesiącu.
Poznań
W Poznaniu premierowe Nine zawita na deski Teatru Muzycznego w Poznaniu pod koniec miesiąca. „Guido Contini, znany włoski reżyser filmowy i celebryta, w przeddzień 40 urodzin staje twarzą w twarz z kryzysem wieku średniego. Chce nakręcić nowy film, ale nie ma na niego pomysłu. W dodatku, jego żona Luisa, była aktorka, zastanawia się nad porzuceniem męża. Na horyzoncie pojawią się inne kobiety: kochanka Carla Albanese, muza Claudia Nardi i producentka jego filmu La Fleur, które w głowie Guida mieszają się ze wspomnieniami jego czułej i kochającej matki oraz tajemniczej prostytutki Saraghiny”. Prapremiera zaplanowana jest na 28.09. Na początku września zobaczymy Madagaskar, a w połowie niesamowitą komedię – Zakonnicę w przebraniu.
Chorzów
Teatr Rozrywki w Chorzowie rusza już na początku tego tygodnia. Zobaczymy w nim Producentów, Skrzypka na dachu i Bulwar Zachodzącego Słońca.
Warszawa
Teatr Rampa zaczyna spektaklami dziecięcymi. W repertuarze Książę czy żebrak, Tajemniczy Ogród i Awantura o Basię. Na premierę tego sezonu: Kobiety na skraju załamania nerwowego musimy poczekać do października. Studio Buffo, oprócz Metra, pokaże nam Romea i Julię w nowej odsłonie – będzie to spektakl wodny w 3D. Prapremiera już 22.09. W Teatrze Dramatycznym możemy zobaczyć lipcową premierę – Kinky Boots i Cabaret. W Teatrze Komedia Pierwsza randka. Roma pracuje nad Pilotami, których premiera odbędzie się w październiku.
Kraków
W Teatrze Variéte pod koniec miesiąca zobaczymy Legalną Blondynkę. Nowy, oczekiwany musical Chicago, pojawi się na afiszu dopiero w listopadzie.
To chyba wszystko we Wrześniowym przeglądzie musicalowym. Jak widać, świat teatralny wraca pełną parą. Na co jedziecie? Ja jeszcze mam dylematy natury czasowo-finansowej, więc nie wiem, który spektakl wybiorę (i czy w ogóle coś w tym miesiącu zobaczę). Na pewno pojadę na recital Sylwii do Krakowa – na to bilet mam już od dawna.
Mimo że mamy sierpień, czyli teoretycznie lato, pogoda w ostatnich dniach jest wybitnie jesienna. Szaro, brzydko, deszczowo i zimno. Zamiast wygrzewać się w słońcu, otulamy się kocem i pijemy gorącą herbatę. Zamiast kąpać się w morzu, przeskakujemy kałuże, a okulary przeciwsłoneczne zamieniamy na płaszcze przeciwdeszczowe. A jakby tak przenieść się gdzieś w ciepłe miejsce z piękną muzyką? Dzisiaj przygotowałam dla Was letnie musicale na ten jesienny sierpień. Zapraszam.
Mamma Mia!
Macie ochotę na greckie wyspy, lśniące tafle wody i gołe klaty w rytmach nieśmiertelnej muzyki Abby? Mamma Mia! będzie zdecydowanie filmem dla Was. To jeden z moich ulubionych musicali filmowych. Sophie wychodzi za mąż i na tę uroczystość postanawia zaprosić swojego ojca. Problem w tym, że… nie wie, kto nim jest. Wysyła więc listy do trzech potencjalnych kandydatów, których odnajduje, ukradkiem czytając pamiętnik matki.
Vaiana: skarb oceanu
Jeśli jednak ciągnie Was do wody, przygodę życia w hawajskiej scenerii przeżyjecie razem z Vaianą. Główna bohaterka stara się być przykładną córką i wypełnić to, co jej przeznaczono. Jednak, ona nie chce siedzieć na wyspie, ją przyciąga woda. Kiedy mieszkańcom grozi niebezpieczeństwo, wyrusza w podróż, o której zawsze marzyła. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, jak bardzo niebezpieczna ta wyprawa może się okazać.
Grease
O wakacyjnej miłości słyszało się już dużo, a wiele osób do niej tęskni. Taka miłość nie zawsze jednak wygląda dobrze z perspektywy powakacyjnej, o czym przekonuje się Sandy, spotykając w nowej szkole wakacyjnego ukochanego. Czy gorące letnie noce były idealne tylko w jej głowie? Jeżeli marzysz o czymś lekkim i przyjemnym, włącz klasyczne Grease.
La La Land
Jeśli masz ochotę uciec od szarej rzeczywistości, najprościej ucieka się w marzenia. Nawet jeśli nie są one łatwe do spełniania, a walka determinuje całe nasze życie. To przytrafia się Mii i Sebastianowi. Jak dużo jesteś w stanie poświęcić, by robić to, co kochasz? Co w ostatecznym rozrachunku wybierzesz: miłość do drugiej osoby czy miłość do pasji? La La Land w pierwszym odbiorze mi się nie spodobał i z kina wyszłam zawiedziona, w wakacje postanowiłam jednak dać mu jeszcze jedną szansę. Może pokuszę się o recenzję, której w styczniu zabrakło.
Jakie są Wasze sposoby na przetrwanie tej jesiennej aury? Podobno za kilka dni mają wrócić upały, zanim jednak to nastąpi, uprzyjemnicie sobie wieczór którymś z wymienionych letnich musicali? Podzielcie się w komentarzach.
Witam Was serdecznie w drugiej części rozmowy z Jankiem Traczykiem. Pierwszą możecie przeczytać tutaj. Tym razem rozmawiamy o tym, jak zaczęła się jego przygoda ze śpiewem, co jest dla niego najważniejsze w jego twórczości i dlaczego w pędzie życia najlepiej spędzić trochę czasu z końmi. Zapraszam.Musicalna: Wróćmy do początków przygody ze śpiewem. Pochodzisz z muzykalnej rodziny?
Janek Traczyk: Tak, mój tata zawsze śpiewał. Mieliśmy rodzinne wyjazdy wakacyjne, dużo wieczorów z gitarą, przy ognisku. W pewnym momencie tata zorientował się, że też śpiewam. Kilka razy wystąpiłem w szkolnym chórze, okazało się, że bardzo to lubię. Zgraliśmy się w tym temacie i razem sobie podśpiewywaliśmy. Później dostałem się do chóru Alla Pollacca przy Teatrze Wielkim w Warszawie. Zawsze to wychodzi tak przez przypadek. Kolega mi mówił: chodź, tu jest fajnie, gramy w Carmen młodych żołnierzy, trzeba śpiewać, maszerować. Stwierdziłem, że spróbuję. To była moja pierwsza przygoda na scenie. Później dostałem główną rolę, Marka, w operze dziecięcej Pan Marimba. Byłem przerażony. Wtedy najważniejsze było granie w piłkę, na komputerze, bieganie za dziewczynami. A tu powoli zaczynało robić się poważnie. Była tam pani reżyser, która mnie strasznie stresowała, poza tym pochłaniało to dużo czasu. Niby fajnie, że gram coś takiego, ale tak poważnie o tym zupełnie nie myślałem. Super, że mi się przydarzyło, ale wtedy nie było to spełnieniem marzeń, natomiast już na wstępie okazało się dla mnie dobrą szkołą. W trakcie grania tej roli zacząłem mieć mutację. Stopniowo z kwestii śpiewanych robiły się kwestie mówione, bo nie byłem w stanie ich zaśpiewać, głos mi się zmieniał. Wtedy też rodzice postanowili, że czas mnie stamtąd zabrać, żebym mógł skupić się na egzaminach do liceum.
Na jakiś czas miałem całkowitą przerwę: od śpiewania, od muzyki. Dopiero jak już dojrzałem, przeszedłem mutację, zacząłem sam coś grać na pianinie, próbowałem tworzyć jakieś kompozycje, trochę śpiewać, wówczas sam podjąłem decyzję, że chciałbym się zająć muzyką. I poszło dalej. Trafiłem na wspaniałą panią Marię Piekarek, była moją nauczycielką od keyboardu. Najpierw zapisałem się na keyboard, stwierdziłem, że będę grał Chopina. Może trochę za wysoko wymierzyłem. W pewnym momencie to granie przerodziło się bardziej w akompaniowanie sobie i śpiewanie. Potem pojawił się pomysł, żeby mnie rzucić na Bednarską, na śpiewanie. Taką drogę zaplanowała mi pani Maria. Śpiewanie miało być elementem pośrednim, prowadzącym do kompozycji. Tworzyłem co jakiś czas swoje melodie i jej pokazywałem. Zawsze mówiła, że Oskara z muzyki filmowej to już mamy w kieszeni (śmiech). Rzeczywiście poszedłem drogą, którą mi zaplanowała, dlatego zawsze podkreślam, że jest ważną osobą w moim życiu. Tak jak zaplanowała, tak się stało, oprócz tego, że śpiewanie koniec końców bardzo mnie pochłonęło. Nie było elementem pośrednim, ale w pewnym momencie stało się sposobem na życie.
Pracujesz nad solową płytą?
Jakiś czas temu pisałam Wam o moich ulubionych damskich głosach musicalowych. Nadszedł czas na męskie. Niemal w każdym spektaklu znajduje się głos, który zachwyca mnie bardziej niż inne. Na początku roku w moich marzeniach zawarłam znalezienie idealnego głosu męskiego. Czy mi się to udało? Niestety jeszcze nie. Dlatego też ten wpis różni się od poprzedniego. Nie będzie zawierał wyróżnień ani podium, a jedynie wymienionych w kolejności alfabetycznej ulubionych artystów. Każdy z nich zachwycił mnie swoim głosem. Nadal jednak czekam na te emocje, które powiedzą mi: to jest to. Może któryś z tych panów, usłyszany po raz kolejny, właśnie je wzbudzi? Zapraszam na moje ulubione męskie głosy musicalowe.
fanpage Kuby Molędy Kuba Molęda, Rapsodia z demonem
Nazwisko, które obijało mi się o uszy od dłuższego czasu, a jednak, jak jechałam na Rapsodię z demonem, w ogóle nie odnotowałam go w głowie. Dopiero kiedy zaczął śpiewać, pomyślałam: wow, kto ma tak niesamowity głos? Tak naprawdę cały spektakl czekałam na jego partie wokalne i rozpływałam się przy utworach Queen. Nie mogę się doczekać, kiedy będę mogła usłyszeć go po raz kolejny.
odstęp
odstęp
Maciek Podgórzak
, Notre Dame de ParisKiedy jechałam na Notre Dame, nawet nie śniło mi się, że kiedykolwiek będę pisać bloga musicalowego i nie zwracałam zbyt dużej uwagi na obsadę. Do momentu, w którym usłyszałam Czas katedr w wykonaniu Maćka. Od razu w przerwie poszłam zobaczyć, kto jest właścicielem tego niezwykłego głosu. Z powodu zamieszania z obsadą, trochę się naszukałam, ale udało mi się dowiedzieć, kto tego dnia występował w roli Gringoire’a. Nie mogę się doczekać, aż będę mogła usłyszeć go jeszcze raz. Nie wiem, czy wybiorę się znowu na Notre Dame, czy tym razem postawię na Grease, Lalkę, a może na Wiedźmina? Z pewnością jeszcze nieraz zawitam do Gdyni.
odstęp
Janek Traczyk
, MetroJanka znałam z youtuba na długo zanim udało mi się go w końcu usłyszeć na żywo. Zachwycił mnie. Bardzo lubię jego barwę głosu, a w połączeniu z niezwykłą grą aktorską, stworzył naprawdę fantastyczną kreację Jana. Z chęcią posłucham go też na jego autorskich koncertach, teraz jednak bardzo liczę, że uda mi się na niego trafić w Pilotach.
odstęp
fanpage Kamila Zięby Kamil Zięba, Rodzina Addamsów, Accantus Symfonicznie
Trzeba przyznać, że w Addamsach jako Lurch Kamil za dużo się nie naśpiewał, co nie przeszkodziło mu być naprawdę świetnym w tej roli. Więcej mogłam posłuchać go na koncercie symfonicznym w Lublinie. Tam zdecydowanie jego głos podbił moje serce. Czekam z niecierpliwością na najbliższy koncert symfoniczny i liczę na to, że będę mogła go też zobaczyć w nowych rolach musicalowych.
odstęp
Teatr Muzyczny w Poznaniu Przemek Zubowicz, Ghost, Notre Dame de Paris
Wcale nie pamiętam Przemka z Notre Dame, chyba dlatego, że ten spektakl zdominował mi Maciek, natomiast jego głos zachwycił mnie w Ghoście. Niesamowita barwa, bardzo emocjonalny śpiew. Przy niektórych piosenkach miałam ciarki. Z przyjemnością usłyszę go po raz kolejny.
odstęp
odstęp
Tak na ten moment prezentują się moi ulubieńcy. Wszystkich bardzo chętnie usłyszałabym w nowym sezonie teatralnym i liczę na to, że mi się to uda.
Jakie są Wasze ulubione męskie głosy musicalowe? Dla kogo jesteście w stanie pojechać na drugi koniec Polski, byle go usłyszeć? Podzielcie się w komentarzach.
Jak Wam mijają wakacje? Dobrze znosicie te upały? Ja korzystam ze słońca, ile mogę. Taka temperatura na szczęście mnie nie męczy. W większości teatrów nadal trwa przerwa wakacyjna, jest jednak kilka wyjątków. Niektóre przygotowały wakacyjne sety, inne pod koniec sierpnia wracają już ze stałym repertuarem. Zapraszam Was na Sierpniowy przegląd musicalowy.Gdynia
Wakacje nad morzem to jedna z moich ulubionych form relaksu. W tym roku Teatr Muzyczny w Gdyni oferuje nam dodatkową atrakcję – wakacyjny set Notre Dame de Paris. Zobaczycie w nim m.in. Maćka Podgórzaka i Janka Traczyka. Musical będzie grany tylko na początku miesiąca, więc jeśli macie ochotę go zobaczyć, trzeba się pospieszyć. Jest jeszcze sporo wolnych miejsc.
Warszawa
Pod koniec miesiąca Studio Buffo zaprasza na Metro.
Toruń
W najbliższy weekend w Toruniu Studio Buffo wystawia spektakl Romeo i Julia – pierwszy na świecie wodny musical w 3D. Myślę, że może być to bardzo ciekawe doświadczenie. Romea i Julię w wersji Studio Buffo widziałam wiele lat temu – bardzo mi się wtedy ten musical podobał.
I to chyba wszystko w Sierpniowym przeglądzie musicalowym. Tęsknicie za teatrem w czasie wakacji? Czy Wasze plany wakacyjne/urlopowe są tak absorbujące, że nawet nie dostrzegacie ich braku? W sierpniu ja też robię przerwę – będzie to pierwszy miesiąc w tym roku, w którym nie zobaczę żadnego musicalu. Myślę, że spokojnie nadrobię na jesieni. Teatry, mimo przerwy w repertuarze, intensywnie pracują. Aktorzy powoli wracają z wakacji, aby przygotowywać się na jesienny boom musicalowy.
Macie bilety na spektakle po wakacjach? Mimo że zostało jeszcze sporo czasu, bilety na większość spektakli są już w sprzedaży, a na niektóre nawet już wyprzedane. Czekacie na coś szczególnie? A może skorzystacie z tej niewielkiej, ale ciekawej oferty wakacyjnej? Dajcie znać w komentarzach.
Dzięki prowadzeniu bloga i Musicalnym rozmowom miałam okazję poznać fantastycznych aktorów musicalowych. Bardzo lubię rozmawiać z nimi o ich ulubionych musicalach, bohaterach, a przede wszystkim o marzeniach zawodowych. Staram się też docierać do innych wywiadów. Od dłuższego czasu zauważałam, że w tych wymarzonych rolach przewija się jedno imię – Elfaba. Znałam już powoli fabułę Wicked, pojedyncze piosenki, cały czas zastanawiałam się jednak, co takiego kryje w sobie ta zielona czarownica, że wcielenie się w nią jest jednym z najtrudniejszych wyzwań, a zarazem największym marzeniem wielu naszych aktorek musicalowych. Dzisiaj czas na prezentację wniosków. Uwaga – wpis zawiera spoilery, dotyczące fabuły całego musicalu. Jeśli nie chcecie jej poznać w całości, zakończcie czytanie już teraz, a do tekstu wróćcie zaznajomieni z tym znakomitym musicalem.Kobieta z charakterem
Jakie macie pierwsze skojarzenie, kiedy pomyślicie o kobiecych bohaterkach musicali? Słodkie damy, dla których jedynym celem życia jest miłość i oddanie ukochanemu? Czy wręcz przeciwnie, kobiety upadłe, które mężczyzn zwodzą po to, by się nimi zabawić? Częściej są poważne czy zabawne? Inteligentne czy głupiutkie? Oczywiście, ile musicali, tyle różnych kobiecych postaci, jednak Elfaba ma w sobie coś niezwykłego. I nie chodzi tylko o kolor skóry, który od dziecka jest jej przekleństwem. Jest ona niezwykle inteligentną dziewczyną, choć na początku dość naiwną: Kiedy już go poznam, odmieni się los. Już nie będę dziwna dla mieszkańców Oz […] I będę się czuć cudownie, gdy wszyscy będą kochać mnie (Wizard and I, tłum. Dorota Kozielska). Wierzy w to, że świat może się zmienić, że ona może się zmienić.
Przemiana na scenie
Na początku roku stworzyłam listę musicalowych marzeń. Znalazło się na niej między innymi dwanaście musicali w ciągu roku (jestem na dobrej drodze, za mną już dziewięć), koncert musicalowy (rewelacyjny), znalezienie idealnego męskiego głosu (nadal szukam). Pierwsze miejsce zajął jednak musical, w którym zakochałam się na długo przed tym, zanim udało mi się zobaczyć go na żywo. Powoli odkrywałam w nim najpierw muzykę, bohaterów, potem całą historię – wszystkie te elementy sprawiły, że gorąco pragnęłam go zobaczyć. Dzisiaj opowiem Wam, jak to marzenie udało się spełnić.Po raz pierwszy z Wicked zetknęłam się przy okazji coveru Defying gravity w wykonaniu Studia Accantus (nie, nie płacą mi za reklamę) trochę ponad rok temu. Piosenka nie tylko zachwyciła mnie wykonaniem Sylwii, lecz także, a może przede wszystkim, przesłaniem. Bardzo szybko sięgnęłam po kolejne utwory z musicalu w wykonaniu Studia, potem przeszłam na oryginalny soundtrack i bootlega. Coraz bardziej fascynowała mnie historia Elfaby i Glindy – wiedziałam, że muszę ją zobaczyć na żywo. Wicked to uniwersalna opowieść o odcieniach miłości i wbrew pozorom na pierwszym planie wcale nie jest uczucie między kobietą a mężczyzną, lecz prawdziwa przyjaźń oraz walka o samoakceptację i miłość do siebie. W historii Elfaby w wielu momentach widziałam własną. Mimo marzeń i petycji, na chwilę obecną nie mamy szans na wystawienie tego musicalu w Polsce. Na Broadway aktualnie mnie nie stać, pozostał Londyn. Od początku roku strony z tanimi lotami były stałym punktem historii przeglądarki.
Przypadkowe kliknięcie
Jak to zwykle bywa, udało się przez przypadek. W maju moja komputerowa myszka zaczęła się psuć i czasami nie mogłam nad nią zapanować. Zamiast wejść na Facebooka, uciekła mi, klikając w przypiętą do zakładek stronę z tanimi lotami. Chciałam od razu ją zamknąć, jednak moim oczom ukazały się Tanie loty z Poznania do Londynu. Lipiec. Sprawdzam, czy grają wtedy Wicked – grają. Szybki telefon do koleżanki, kilka prób zakupu (płatność odrzuciło mi trzy razy!). I nagle jest. Na moim mailu – potwierdzenie zakupu. Kilka minut wpatrywałam się w ekran. Lecimy do Londynu!!! Dwa miesiące wydawały się odległym czasem, minęły jednak bardzo szybko. W międzyczasie zarezerwowałyśmy nocleg (przez stronę Airbnb – jeżeli jeszcze nie korzystaliście, ten kod da Wam 100 zł zniżki na pierwszą podróż), zaplanowałyśmy, co chcemy zobaczyć. Nadszedł lipiec, a my już stałyśmy na poznańskiej Ławicy w oczekiwaniu na wylot.Day seats
Szok i niedowierzanie pojawiały się na twarzy każdego, komu mówiłam, że nie mamy jeszcze na Wicked biletów, a jest głównym punktem naszej wycieczki. Dlaczego nie kupiłyśmy ich wcześniej? Ze względów finansowych. Na West Endzie istnieją day seats – bilety, które sprzedawane są tylko w dniu spektaklu. Ich główną zaletą jest cena – na Wicked za taki bilet zapłacimy £29,50. I to za pierwszy rząd! Dla porównania bilet w drugim rzędzie kosztuje już £74,75, a najdroższe miejsca nawet £125,00. Przy przeliczeniu na złotówki, daje to astronomiczne kwoty, na które nie mogłam sobie pozwolić, a lecieć specjalnie po to, żeby oglądać spektakl z najtańszego ostatniego miejsca o ograniczonej widoczności? To nie wchodziło w grę. W sobotę, po całych trzech godzinach snu, pod teatrem byłyśmy już o 6:15. Kasę otwierali o 10:00.
Musicalowi szaleńcy
Środek wakacji, ciepło, przyjemnie, wygodne miejsce na schodach, pyszna kawa z niedalekiego McDonalda. Myślicie, że czekanie w kolejce jest bardzo męczące? Wręcz przeciwnie. Można poznać niesamowitych ludzi, a ich musicalowe szaleństwa są dużo większe od naszych. W kolejce byłyśmy drugie. Przed nami kobieta, która Wicked widziała dzień wcześniej – ustawiła się jednak w kolejce po 7, a miejsce z boku nie do końca ją satysfakcjonowało. Przyszła więc po raz kolejny, tym razem już przed szóstą. Pojawiła się też wielka fanka musicalu (oczywiście w wickedowej koszulce), która widziała go już chyba kilkanaście razy. Z przyjemnością słuchałam jej opowieści o różnych obsadach i innych aspektach spektaklu. Bardzo przyjemna była też rozmowa z Francuzką, która na Wicked szła czwarty raz, przywiozła też swoją koleżankę, z którą dzień wcześniej dzięki day seats widziały Les Misérables. Z Francji mają tylko dwie godziny statkiem. Jak z tego nie korzystać?
Najlepsze miejsca
Z czasem ludzi przybywało, w pewnym momencie w kolejce było kilkadziesiąt osób. Na każdy spektakl są dwadzieścia cztery bilety day seats, a ponieważ w sobotę grane są dwa spektakle, w puli było czterdzieści osiem biletów. Jedna osoba może kupić maksymalnie dwa. Nie wiem, czy wszystkim udało się je dostać. My jednak miałyśmy miejsca na samym środku. Lepszych nie można było sobie wymarzyć.
Przyznaję, że staram się oszczędzać na biletach na musicale, dlatego zwykle wybieram tańsze miejsca. Dopiero teraz uświadomiłam sobie, jak duży błąd popełniałam. Pierwszy rząd w Apollo Victoria Theatre był jak spełnienie marzeń. Świetny widok na scenę, a przede wszystkim na aktorów – ich mimika była wspaniała, a czasem miałam wrażenie, że patrzą prosto na mnie. O obsadzie pisałam Wam w recenzji, dlatego teraz ograniczę się do jednego wniosku: nigdy więcej ostatnich rzędów za najniższą cenę. Mniej jeść, za to zapewniać sobie takie widoki, jak ten.
The Theatre Cafe
Od dawna marzyłam o Wicked. Najpierw poznałam polskie wersje piosenek, potem przeszłam do oryginalnego soundtracku, by w końcu zapoznać się z całą historią. Wiedziałam, że to tylko kwestia czasu, aż wyląduję na West Endzie w Apollo Victoria Theatre. O tym, jak do tego doszło, napiszę Wam w oddzielnym wpisie, teraz zapraszam na recenzję Wicked.Zielone przekleństwo
Ludzie rodzą się z różnymi defektami, czasami bez kończyn czy zniekształceni. Jednak przyjście na świat zielonym jest czymś niezwykłym nawet jak na pełną magii Krainę Oz. Takie nieszczęście spotyka Elfabę – dziewczynę, która jest owocem romansu jej matki i tajemniczego nieznajomego. Nie ma w życiu łatwo – ojciec jej nienawidzi, siostra traktuje jak opiekunkę i służącą, ludzie na jej widok uciekają. Jest jednak coś, co czyni ją wyjątkową – magiczne moce, tak potężne, że każdy może ich pozazdrościć. Czy staną się one przepustką do lepszego życia? Czy Czarnoksiężnik z Krainy Oz, najpotężniejszy w ich świecie, czeka właśnie na nią? Czy jest ona w stanie zmienić to, że zwierzęta, w tym jej ukochany nauczyciel, profesor Dillamond, nagle przestają mówić? Co sprawi, że ta wrażliwa dziewczyna, spragniona miłości i dobra na świecie, stanie się najbardziej znienawidzoną czarownicą w całym Oz?
Musicalowe marzenie
Elfaba jest bardzo znaną postacią w świecie musicalowym. Nie jest księżniczką, nie jest kryształowa, podczas całego spektaklu zachodzi w niej szereg zmian. Ma w dodatku niesamowicie trudne songi – jest więc marzeniem wielu aktorek i jednocześnie jednym z największych musicalowych wyzwań. Willemijn Verkaik jest w tej roli perfekcyjna. Z pierwszego rzędu miałam niesamowity widok na całą jej postać, a oprócz wspaniałego głosu, zachwyciła mnie jej mimika i gesty. Grymasy wykrzywiające twarz, pełne miłości spojrzenie na Fiyero czy nieudolne ruchy w tańcu i uwodzeniu, każdy szczegół był bardzo dopracowany. Nie inaczej było w przypadku drugiej bohaterki – Glindy, granej przez Suzie Mathers. Zupełne przeciwieństwo Elfaby i mocno przerysowana postać – jej gesty, teksty, zachowanie, które sprawiały, że momentami cała sala leżała ze śmiechu. A jednocześnie ból na jej twarzy powodował, że człowiek miał ochotę wyć razem z nią.
Inny świat
Wrażenie robi też scenografia. Wielka bańka, w której z nieba opuszcza się Glinda, ogromna półka z butami Glindy, wspaniałe Emerald City, oszałamiający awatar Czarnoksiężnika, pojawiający się nagle domek Dorotki. I zachwycające kostiumy. Wieśniacy, którzy już na samym początku cieszą się ze śmierci wiedźmy, uczniowie w szkole Elfaby czy mieszkańcy Emerald City – każda postać była tak wielką indywidualnością, której osobowość zdradzał strój, że głowa chodziła mi jak szalona, próbując ogarnąć wzrokiem chociaż przez chwilę każdego, co było niestety niemożliwe. Wspaniałe były sceny zbiorowe, szczególnie scena balu w szkole i piosenka One short day. Nie mogę nie wspomnieć o tancerzach, których świetnie zatańczone układy oddawały nastroje panujące w Oz.
Wicked ideałem?
Moja recenzja nie będzie miała standardowego podsumowania, bo nie potrafię wybrać. Nie umiem się zdecydować, czy większe wrażenie zrobiła na mnie Willemijn czy Suzie, a może był to świetny w roli Fiyero Oliver Savile. Nie wiem, czy ulubioną piosenką było Defying gravity, ze swoimi oszałamiającymi efektami specjalnymi i potężnym głosem Elfaby, bawiące do łez i urocze Popular, przepiękne As long as you’re mine, w którym ścisnęły mi się wnętrzności, No good deed, w którym twarz Elfaby zmieniała się z minuty na minutę, a tekst piosenki wyśpiewany tym mocnym głosem w połączeniu z muzyką na żywo i dymem sprawiły, że na kilka minut zapomniałam, jak się oddycha. A może wzruszające For good, w czasie którego miałam łzy w oczach i które uważam za najpiękniejszą piosenkę o przyjaźni, jaką kiedykolwiek słyszałam. Tym razem pojawi się tylko ocena ogólna i będzie to po raz pierwszy 10/10. Piękna, dająca do myślenia, historia, opowiedziana i wyśpiewana przez rewelacyjnych wokalnie i aktorsko artystów. Wspaniała, ogromna scenografia, świetne efekty specjalne i dopracowane w każdym calu stroje. Cudowna muzyka, która porusza, wzrusza i bawi. Porywające sceny zbiorowe. Nie mam Wicked nic do zarzucenia. Jest dla mnie synonimem musicalu idealnego. W Londynie za dziesięć dni zmienia się obsada. Jestem ogromną szczęściarą, że udało mi się trafić na tych fantastycznych aktorów. Wiem, że nie był to mój ostatni spektakl. Z pewnością będę chciała zobaczyć Wicked ponownie i to nie tylko jeden raz.
Szczegóły spektaklu
Obsada:
Elfaba: Willemijn Verkaik
Glinda: Suzie Mathers
Fiyero: Oliver Savile
Madame Morrible: Sue Kelvin
Czarnoksiężnik: Mark Curry
Nessarose: Sarah McNicholas
Boq: Idriss Kargbo
Dr Dillamond: Martin Ball
Data:
8.07.2017
Ocena ogólna: 10/10!!!
https://www.youtube.com/watch?v=3g4ekwTd6Ig
Nadszedł lipiec. Dzisiaj zamknęłam sesję i oficjalnie rozpoczynam… szukanie pracy. Chociaż, szczerze mówiąc, teraz żyję tylko tym, co się wydarzy za kilka dni, czym chwalę się nieustannie od dwóch miesięcy. Spełnię kolejne moje marzenie z listy marzeń. To już trzeci punkt z niej, a dopiero początek lipca. Przede mną dziewiąty musical w tym roku, ten najbardziej wymarzony i wyczekany. Zobaczę Wicked. Już za kilka dni czeka mnie cudowny weekend w Londynie (spodziewajcie się obszernej relacji na Facebooku i Instagramie). Jednak zanim to nastąpi, przyjrzyjmy się ofertom naszych rodzimych teatrów. Nie jest zbyt duża, jednak nie wszystkie teatry mają już przerwę wakacyjną. W jednym nawet czeka nas premiera. Zapraszam na Lipcowy przegląd musicalowy.Warszawa
Teatr Dramatyczny w Warszawie zaprasza na premierę nowego musicalu Kinky Boots. Zobaczymy w nim też Cabaret.
Gdynia
Teatr Muzyczny w Gdyni w wakacyjnym secie pokaże nam Notre Dame de Paris.
Kraków
W Teatrze Variéte załapiemy się jeszcze na dwa spektakle Legalnej Blondynki.
I to niestety wszystko w Lipcowym przeglądzie musicalowym. Można napisać, że teatry odpoczywają, ale nic bardziej mylnego, ponieważ w większości trwają intensywne próby do jesiennych premier. Już od września ruszą z kopyta. Mam już bilet na Pilotów i ogromną nadzieję, że nie będzie to jedyny nowy musical w tym roku.
A skoro tym razem tak krótko, to podrzucę Wam jedną z moich ukochanych, wickedowych piosenek.
Wybieracie się na coś w lipcu czy odkładacie pieniądze na jesienne musicalowe szaleństwo?
Czaruje widzów w Notre Dame de Paris jako Gringoire, zmusza do refleksji jako Jan w Metrze, a już niedługo będzie podbijał serca jako Jan w Pilotach. Opowiada o musicalu, który chciałby wystawić, transformacji z jednego Jana w drugiego i co ma wspólnego ze skrzekiem rozjeżdżanej walcem żaby. Czerwcowa musicalna rozmowa, moim gościem jest Janek Traczyk. Zapraszam.Musicalna: Jakbyś miał nieograniczone fundusze, jaki musical wystawiłbyś w Polsce?
Janek Traczyk: Wystawiłbym swój musical. W tym momencie mam napisany jeden jako pracę magisterską na kompozycji, którą kończyłem dwa lata temu na Uniwersytecie Muzycznym. Prawdopodobnie wystawiłbym ten musical albo zebrał ekipę i od podstaw stworzył coś zupełnie nowego. Na pewno miałby moją muzykę, pewnie wziąłbym też w nim udział. Generalnie, jestem zwolennikiem tworzenia nowych rzeczy. Wiadomo, uwielbiam grać we wszystkich tych pięknych musicalach, które już zostały stworzone, ale ostatecznym moim celem jest to, żeby śpiewać swoje piosenki i wystawiać swoje sztuki. Mówiąc swoje, mam na myśli głównie pisanie muzyki, tudzież miewam też pomysły na historię czy na scenariusz, raczej pisania tekstów musicalowych się nie podejmuję. Wynająłbym wtedy ogromny teatr, zgromadził mnóstwo zdolnych pasjonatów i stworzylibyśmy coś pięknego, mam nadzieję.
Opowiesz historię z Twojego musicalu?
U nas na uczelni pisało się głównie muzykę awangardową, klasyczną, dość dziwną, a mnie ten kierunek nie do końca odpowiadał. W pewnym momencie stwierdziłem, że napiszę to, co mi w duszy gra, a nie to, co na uczelni jest uznawane za dobre. Mój profesor na szczęście mnie w tym wsparł, powiedział: świetnie, pisz to, a ja w razie czego cię wybronię. Więc, wraz z twórcą tekstów Piotrem Orychem, napisałem musical. Na pewno jest troszeczkę inspirowany wieloma musicalami, które mnie w ówczesnej chwili otaczały, np. Metrem. To historia o artystach, młodych twórcach i wykonawcach, którzy z różnych względów zdecydowali się dołączyć do tajemniczego Klubu – świątyni sztuki, miejsca, gdzie każdy artysta chciałby grać. Łączy ich to, że postanowili poświęcić się sztuce w pełni, ponieważ decyzja o wstąpieniu do Klubu podejmowana jest na całe życie.
Klub to tajemnicze miejsce – połączenie Hogwartu, ascetycznego zakonu i elitarnego teatru. Jest to jednocześnie metafora totalnego oddania się sztuce, pracy, karierze – tak częstego w dzisiejszych czasach. Członkowie Klubu sami tworzą swoje sztuki, występują w nich i oczywiście codziennie odgrywają je przed ludźmi – przed śmietanką, elitą, bogaczami, koneserami sztuki, którzy każdego dnia się zjawiają, aby przeżyć, wejść w sztukę, prawdziwą, głęboką, dotykającą duszy, wynikającą z pasji, z czystej radości występowania i przekazywania widowni swoich emocji. Oczywiście ci ludzie, którzy dołączyli do tego tajemniczego miejsca, jak to zwykle u ludzi bywa, jak już gdzieś się znajdą, to tęsknią do tego, co było poprzednio. Nagle zaczynają dostrzegać wartość tego, co porzucili, czyli takiego zwykłego, szarego życia, którego doświadczamy codziennie: droga do pracy, korki, spóźniony autobus, zakupy w supermarkecie, spotkania z rodziną itd. Tego wszystkiego zaczyna im brakować, o tym też śpiewają, o naszej codzienności. Do tego miejsca dołącza młody chłopak, na razie nazywamy go Nowy. Jak to zwykle bywa w każdym musicalu, jest tam wątek miłosny, być może w tym będzie on dość nietypowy, i intryga, o której też za dużo nie powiem, która wiąże tę akcję. Jak to zwykle bywa w teatrach: ktoś kogoś nienawidzi, ktoś kogoś chce podkopać, ktoś zazdrości komuś pozycji, ktoś się w kimś kocha, tego typu relacje. I to jest wersja, że nie za dużo zdradzam, a coś już wiadomo.
A z klasyki musicalu? Jaki jest najlepszy musical, który widziałeś, a którego nie ma w Polsce?
Musicalna
Polski blog o musicalach. Znajdziesz tu wszystkie grane obecnie w Polsce musicale, ciekawostki z musicaowego świata i recenzje.
