Od ogłoszenia wyników Musicalowych Nagród Widzów minął już jakiś czas. Nominacje, na które mogliście głosować, wyłoniły się spośród zgłoszeń nadesłanych w pierwszym etapie. Pozostałe, które nie zdobyły wystarczającej liczby głosów, przedstawiam Wam dzisiaj. 

Najlepsza premiera sezonu

FRIENDS – MUSICAL PARODY – Teatr Muzyczny w Toruniu

  • To doskonała pigułka tego co czym powinien być musical
  • za zabawę do bólu brzucha

PRETTY WOMAN – Teatr Variete

  • Piękny, wizualny, świetna scenografia i muzyka.
  • spektakularna premiera w pandemii

ZAKONNICA W PRZEBRANIU – Teatr Rozrywki w Chorzowie

  • Spektakl był absolutnie boski. Dawno się tyle nie śmiałam w teatrze. Nie wiem, kiedy zleciały te 3h…Teatr Rozrywki poszedł na całość i dopieścił wszystkie elementy – obsadę, scenografię, kostiumy, pomysły na kontakt z widzem. Aż nogi chodzą po wyjściu z teatru, bo numery są po prostu świetne! Chętnie poszłabym ponownie!

VIRTUOSO – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • to absolutnie fenomenalny musical – nie z powodu ultra porywającej muzyki czy fabuły. To przede wszystkim pierwsze polskie „tak wyborne show”. Przychodzę i czuję tę historię od razu bez udziwnień – nadmiernego patosu z Pilotów czy niemal surrealizmu z dzieł Kościelniaka. Virtuoso jest tak dobre, bo pokazuje, że polskie historie też da się świetnie opowiedzieć. Muzyka i fabuła z kolei nie utrudniają tego zadania, i są bardzo poprawne, a niektóre utwory nawet wybitne – choćby taka Paddymania bije na głowę otwierający numer Hamiltona.

WAITRESS – Teatr Muzyczny ROMA

  • wspaniała muzyka, gra aktorska, śpiew, muzyka, wzruszające i zarazem przezabawne

 

Najlepszy reżyser

JERZY JAN POŁOŃSKI – Virtuoso – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • bardzo dopracowany spektakl. Wygląda, jakby był grany od lat, a wszystko każdy umiał już niemal mechanicznie. To się nazywa zgrać zespół.

Najlepsza choreografia

AGNIESZKA BRAŃSKA – Waitress – Teatr Muzyczny ROMA

  • nawet tarty tańczyły 🙂
  • mimo niewielu sekwencji tanecznych, każdy ruch w tym spektaklu został odpowiednio zaplanowany i zgrany z innymi elementami. Jestem pewna, że wymagało to zupełnie innego podejścia do tematu niż przy bardziej “tanecznych” spektaklach, tym samym uważam, że choreografia Waitress zasługuje na wyróżnienie.

JAROSŁAW STANIEK – Zakonnica w przebraniu – Teatr Rozrywki w Chorzowie

  • Na pewno niełatwo koordynować tak liczny zespół, choreografowi udało się to jednak bezbłędnie! Zakonnice płyną, tworzą całość jako chór, ale mają też swoje indywidualne gesty i zachowania. Patrzyłam jak urzeczona na wszystkie układy choreograficzne, bo panowie także mieli co zatańczyć! 🙂 Uwielbiam sceny zbiorowe.
  • Klasyczna choreografia musicalowa w najlepszym wydaniu, zachwycająca szczególnie w scenach zbiorowych. 

MICHAŁ CYRAN – Friends. Musical Parody – Teatr Muzyczny w Toruniu

  • za doskonałe wyciągniecie energii dużego musicalu w musical, w którym gra tylko siedmiu aktorów i wplecenie całego szeregu cytatów z kultury musicalowej w zmyślny i ciekawy sposób

 

Najlepsza scenografia

TADEUSZ KABICZ i MACIEJ PAWLAK – Thrill me – Mazowiecki Teatr Muzyczny

  • oszczędność środków, maksimum wyrazu.
  • Scenografia minimalistyczna, ale w pełni oddająca klimat USA i przedstawionych czasów. Czasami mniej znaczy zdecydowanie więcej.

DAMIAN STYRNA – Kombinat – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • udowodnił, że stara i niewielka scena moze stać się miejscem tajemniczym, budzącym grozę.

Najlepsze kostiumy

MAŁGORZATA SŁONIOWSKA – Zakonnica w przebraniu – Teatr Rozrywki w Chorzowie

  • W tym spektaklu habity są z początku stonowane, klasyczne, by z czasem przemienić się w stroje rodem z rewii! A wszystko za sprawą barwnej Deloris, która lubi od razu wpadać w oko i nie stroni od kiczu. Stroje siostrzyczek po przemianie – coś pięknego! Błyszczą i przyciągają spojrzenie, tak jak i Deloris w futerku.

IZABELA SMUŻNY – Friends. The Musical Parody – Kujawsko-Pomorski Teatr Muzyczny w Toruniu

  • Za to, że oglądając spektakl, czy jeszcze wcześniej – patrząc na zdjęcia – ani przez moment nie miałem wątpliwości, który z aktorów będzie grał którą postać, bo kostiumy doskonale oddawały serialowe realia i charakter bohaterów.

Najlepszy przekład

ANNA WOŁEK – Friends. Musical parody – Teatr Muzyczny w Toruniu

  • za wyciągnięcie wielu żartów i przełożenie ich na polskie realia.
  • podejście w tłumaczeniu – język świeży, dowcipny, zwroty, powiedzenia, które zą używane na co dzień przez osoby w wieku bohaterów, kultowe powiedzenia bohaterów serialu pozostawione w oryginalnej formie

Najlepszy aktor pierwszoplanowy

ŁUKASZ SZCZEPANIK – Henryk Walezy – Bitwa o tron – Teatr Syrena

  • Kompletny aktor musicalowy. Gra, wokal, ruch, wszystko dopracowane i perfekcyjnie wykonane. Na pewno niełatwo mężczyźnie zostać “zniewieściałym”, a rola Henryka tego wymagała. Być pięknisiem, prezentować swoje walory – wybierasz Łukasza Szczepanika i wszystko masz. Nie ma się poczucia, że jest to wymuszone. Jak prawdziwy model. A grany foch, kiedy bitwy nie wygrywa jest po prostu uroczy. Właściwie to nawet nie określiłabym tego graniem. On po prostu jest Henrykiem. Idealne dopasowanie aktora do postaci.
  • Jak stwierdził sam reżyser spektaklu, w tym przypadku decydująca była uroda przy wyborze do roli. Nie da się zaprzeczyć, że Łukasz Szczepanik jest przystojny i doskonale oddaje charakter granej postaci. Wszelkie ruchy, gesty, mimika pięknie pokazują, że Henryk był pięknisiem, zawsze dobrze ubranym i to było ważnym elementem. Łukasz Szczepanik w tej roli sprawdza się idealnie. Można by rzec, jest wręcz jak gwiazda światowych wybiegów, z tym, że na krakowskim dworze. Niech nie będzie mylące, że bycie ładnym jest równoznaczne z zagraniem zmanierowanego króla. Uważam, że wręcz przeciwnie, wymaga jeszcze więcej pracy i skupienia żeby nie popaść w przesadę i sztuczność. Dla mnie kropką nad i w całej kreacji postaci jest mistrzowski pokaz fochów, kiedy nie wygrywa bitwy. Wokalnie, tanecznie (tutaj też umiejętności na bardzo wysokim poziomie),  również idealne wpasowanie w klimat. Szkoda tylko, że Henryk nie ma dobrej prasy. 

MACIEJ DYBOWSKI – Zygmunt III Waza – Bitwa o tron – Teatr Syrena

  • Rozkręcił imprezę niczym Elton John, podbił serca niewymuszonym wdziękiem, wyczyniał cuda na pianinie. W tej roli wyśmienicie odnalazł się Maciej Dybowski. Jego Zygmunt III Waza nie tracił rezonu także w momencie wyborów do finału. Cały czas zachowywał się jak “najfajniejszy polski król”, trudno było mu nie uwierzyć. 😀
  • najfajniejszy polski król! super piosenka i bardzo dobry kostium

JAN TRACZYK – dr Pomatter – Waitress – Teatr Muzyczny Roma

  • kreacja wywołująca uśmiech już w momencie pojawienia się na scenie, komediowa, ale w sposób nieprzerysowany, z dużym dystansem do postaci

 

Najlepszy aktor drugoplanowy

BARTOSZ SOŁTYSIAK – Tancerz – Kombinat – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • genialne wykonanie Nieustannego Tanga. Fantastyczne partnerowanie martwej tancerce, scena zagrana przejmująco, ale z elementami humoru i ironii, no i niezwykły taniec!!! Hipnotyzujący!

MACIEJ ZARUSKI i MATEUSZ FELIŃSKI – Psy Gończe – Kombinat – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • nie sposob rozdzielić tu tych dwóch aktorów, grających wszakże prawie że jeden organizm. Psy Gończe – systemowe organy ścigania w Kombinacie, pozbawione refleksyjności i ślepo wykonujące polecenia – zostały idealnie wykreowane przez Zaruskiego i Felińskiego. Ich postaci idealnie się dopełniały, tak w mowie, jak w ruchu, że trudno byłoby tu docenić jedynie jednego z Aktorów. 

NATAN NOGAJ – Chandler Bing – Friends. The Musical Parody – Teatr Muzyczny w Toruniu

  • W musicalu „Friends. The musical parody” mamy siódemkę bohaterów, z czego szóstkę zasadniczo tak samo ważnych. Teoretycznie więc są to postaci pierwszoplanowe, jednak przez to, że właśnie ciężar ten rozkłada się aż na sześć osób, nie są to postaci tak wiodące, jak np. Jenna w „Waitress” czy Paddy w „Virtuoso”. I choć nominacja dla aktora drugoplanowego może być tutaj krzywdząca, zdecydowałem, że zaryzykuję. Miałem ogromny dylemat z tym, którego z aktorów nominować, jednak wybór padł na Natana Nogaja. Choć zarówno Kamil Zięba jako Ross, jak i Marcin Sosiński w roli Joeya byli genialni, Natan był o włos przed nimi, oddając najwięcej szczegółów i charakteru serialowego pierwowzoru. A że Chandler jest moją ulubioną postacią z „Friendsów”, zadanie było tym trudniejsze!

PAWEŁ MIELEWCZYK – Earl – Waitress – Teatr Muzyczny ROMA

  • Earl Pawła z jednej strony budzi przerażenie i nienawiść, ale z drugiej strony ma w sobie ten urok osobisty i ludzkie odruchy, nie wspominając o tym, że widać jego miłość do Jenny, co w jakiś sposób tłumaczy zachowanie Jenny, to dlaczego mimo wszystko z nim była. Ponieważ Earl nie ma za dużo śpiewania, trzeba go dobrze zagrać, a to Pawłowi wyszło znakomicie.  Earl jest draniem i chamem od samego początku do końca, mimo tego, że widzowi się może wydawać, że ta postać się zmieni,  i to Pawłowi udało się idealnie pokazać.

Najlepsza aktorka pierwszoplanowa

OKSANA HAMERSKA – Helena Górska/Paderewska – Virtuoso – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • Rola, która najbardziej mnie poruszyła w tym sezonie. Świetnie wyśpiewana, genialnie zagrana. Przez cały spektakl czekałam, kiedy tylko będzie kolejna piosenka, kolejna scena z Heleną, a po przedstawieniu i tak czułam lekki niedosyt. 

AGNIESZKA BRENZAK – Rachel – Friends. Musical parody – Teatr Muzyczny w Toruniu

  • niezwykle wierna interpretacja  trudnego do odtworzenia oryginału, a jednocześnie niezwykle prawdziwa. Prawdziwa dziewczyna z sąsiedztwa

MONIKA WALTER – Jenna – Waitress – Teatr Muzyczny ROMA

  • Monika nadaje charakteru swojej postaci. Jest wielowymiarowa. Maluje się u niej szereg emocji – od uczucia beznadziei, przez tęsknotę, złość aż po wiarę i nadzieję. Do tego dodajmy obłędny wokal i mamy sukces.

DAGMARA RYBAK – Suku – Kombinat – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • Za niezwykle przejmującą kreację, pełną skrajnych emocji i barw. Za świetną i przekazującą wiele mimikę. Za zbudowanie postaci zadziornej, odważnej, walecznej, a jednocześnie kruchej i bardzo dziewczęcej. Za przeszywające na wskroś wykonanie utworu „Śmierć na pięć”. Za niezwykłą jakość na scenie. Dagmara jest świetną artystką, co tą rolą kolejny raz potwierdziła. Zasługuje ona, by jak najwięcej osób ją poznało.

 

Najlepsza aktorka drugoplanowa 

MARTA WALESIAK-ŁABĘDZKA – Caryca Katarzyna Wielka – Bitwa o tron – Teatr Syrena

  • Wyrazista, zabawna, choć z pazurem, nie mamy złudzeń, że nie była to delikatna kobieta. Jednak mimo tej twardości to wzbudza sympatię. A to  tylko świadczy o tym, jak Marta Walesiak prowadzi postać, o wielkich umiejętnościach aktorskich. Moim zdaniem to, że jest trochę w kontrze do pozostałych kobiet spektaklu, czyni ją jeszcze bardziej wyrazistą. Wokalnie, ruchowo (szpagat na obcasach i w pełnym scenicznym kostiumie na pewno łatwy nie jest) tylko utwierdza w tym, że to aktorka z wysokiej półki.
  • Spośród czterech jurorek najbardziej przyciągała uwagę swoją kreacją Katarzyny; silna, sarkastyczna, ale i bardzo wrażliwa, odsłonięta, bezbronna w scenie ze Stanisławem Augustem Poniatowskim. 

ANNA FEDEROWICZ – Lala – Kombinat – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • porażająca kreacja! Sprowadzenie kobiety do czystego zaspakajania pożądania, uprzedmiotowienia kobiety, nie można pozostać obojętnym. Przejęła mnie tematem kobiet i sprawiła, ze miało się nadzieje, że wróci na scenę. Jest magnetyczna, sexy i wzruszająca. Bardzo trudna rola, by nie wyszło banalnie. Wykonała mistrzostwo. Chyba najlepsza rola całego spektaklu. 

KAROLINA GWÓŹDŹ – Marysieńka – Bitwa o tron – Teatr Syrena

  • za stworzenie Marysieńki z jednej strony jak z kart podręcznika: słodkiej jak miód, pełnej uroku, szaleńczo zakochanej, z drugiej – zadziornej kobietki z pazurem, bohaterki naszych czasów.  

NATALIA KUJAWA – Kit Deluca – Pretty Woman The Musical – Krakowski Teatr VARIETE

  • niesamowita kreacja aktorska, przeszywający wokal, świetna tancerka
  • mocny, rockowy głos, zadziorne, momentami nawet trochę komediowe przedstawienie postaci

KATARZYNA TAPEK – Lala – Kombinat – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • z każdą premierą można dostrzec niebywały rozwój tej aktorki, uważam, że świat o niej usłyszy.
  • fantastyczna kontrola ciała, wciągające dialogi, piękna aktorka i przekrój emocji w piosence to coś wspaniałego!

MARTA BURDYNOWICZ – Sanna – Kombinat – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • jest to aktorka, która zawsze potrafi mnie zaskoczyć, mimo że widziałam ją już w kilku rolach i uważam ją za fantastyczną wokalistkę. W roli Sanny Marta Burdynowicz pokazuje twarz, jakiej jeszcze u niej nie widziałam i zaskakuje po raz kolejny, reprezentując swoją bohaterką obraz fanatyzmu i oddania temu, czemu w mniemaniu bohaterki powinna być oddana. Jej wykonanie piosenki “Fanatycy ognia” było wręcz przejmującym pokazem kolejnego pola umiejętności wokalnych tej Aktorki.

KATARZYNA WOJASIŃSKA – Kit Deluca – Pretty woman – Teatr Variete

  • Kobieta petarda! Czy muszę coś dodawać? Jeśli ktoś jeszcze się o tym nie przekonał, niech koniecznie biegnie ją zobaczyć w akcji. Widać, że kocha scenę, a scena ZDECYDOWANIE kocha ją.

ANASTAZJA SIMIŃSKA – Dawn – Waitress – Teatr Roma

  • postać będąca głównym źródłem humoru, kujonka w okularach, chodząca bez makijażu, z zaraźliwym śmiechem, jej każde pojawienie się na scenie to salwy śmiechu

Najlepsza solówka męska

WIKTOR KORZENIOWSKI – Kocham cię jak stolik – Spox – Waitress – Teatr Muzyczny ROMA

  • Tour de force 🙂 Chyba najlepsza solówka komiczna i ta choreografia!!!

RAFAŁ DROZD – Wolność – Edward Lewis – Pretty Woman The Musical – Krakowski Teatr VARIETE

  • zapierający dech w piersiach wokal, głęboki przekaz tekstu

MARCIN JANUSZKIEWICZ – Nie ma to jak ogień – Richard Loeb – Thrill me – Mazowiecki Teatr Muzyczny

  • w wykonaniu tego Artysty, w połączeniu z klimatem tworzonym przez scenografię spektaklu i kontekst fabularny – piosenka przyprawia o ciarki na skórze. Słuchałam jej z zapartym tchem, wpatrując się w “obecne” na scenie płomienie. Piosenka wprowadza nas w część charakteru postaci Loeba, jednocześnie niezwykle przejmując i zapadając w pamięć.

Najlepsza solówka żeńska

OKSANA HAMERSKA – Co będzie z miłością? – Helena Górska/Paderewska – Virtuoso – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • W tym utworze jest cały wachlarz emocji. Złość, rozczarowanie, smutek, żal. Wykon sprawia, że w oku kręci się łezka, a przez ciało przebiegają ciarki.

EWA KŁOSOWICZ – Kiedy na mnie spojrzy – Dawn – Waitress – Teatr Muzyczny ROMA

  • Utwór zaśpiewany z odpowiednią mieszanką nadziei i histerii, załamania nerwowego i podekscytowania. Ewa Kłosowicz wypada bardzo wiarygodnie w roli Dawn, która tak mocno pragnie miłości, a jednocześnie się jej boi.

KATARZYNA WOJASIŃSKA – rodeo drive – Kit Deluca – Pretty woman – Teatr Variete

  • no co ja mogę za to, że nie mogę sobie wybić z głowy tego wykonania? UWIELBIAM i zdecydowanie mogłabym słuchać non stop. Energia, power w głosie i totalne przykucie uwagi widza (jestem w stanie potwierdzić, że nie jestem jedyną osobą, która wyszła z teatru i nuciła właśnie tę piosenkę)

ZOFIA NOWAKOWSKA – Wszystko się zmienia – Jenna – Waitress – Teatr Muzyczny ROMA

  • Zosia w tej piosence wzrusza, jest bardzo, ale to bardzo wiarygodna i przepięknie pokazuje nie tylko miłość Jenny do dziecka, ale również jej przemianę. Uważam, że ta piosenka jest bardzo symboliczna.

Najlepszy duet

ANNA FEDEROWICZ i JANUSZ KRUCIŃSKI – Możliwe jest – Helena Górska i Ignacy Jan Paderewski – Virtuoso – Teatr Muzyczny w Poznaniu

  • ten duet oprócz tego że przepięknie napisany to jest także fantastycznie wykonany, lekkość i anielskość głosu Ani cudownie łączą się z lekko zachrypniętym głosem Janusza i powstaje coś uroczego!

AGNIESZKA PRZEKUPIEŃ i MARCIN FRANC – Niedobry Pomysł – Jenna Hunterson i Dr Jim Pomatter – Waitress – Teatr Muzyczny ROMA

  • aktorzy w dobrze przemyślanej choreografii idealnie przekazują targające swoimi bohaterami wątpliwości – jednoczesne przyciąganie się Jenny i Pomattera oraz rozsądek każący im trzymać ręce przy sobie. Widać to zarówno w mimice i gestach aktorów, jak i w ich wokalnej interpretacji i intonacji towarzyszących temu utworowi. W tej scenie szczególnie podoba mi się właśnie para Przekupień – Franc.